วันอาทิตย์ที่ 17 พฤศจิกายน พ.ศ. 2556

ชีวิตที่ (ใกล้) เปลี่ยนแปลง

ตื่นเช้ามาอย่างอึมครึม.............เฮ้ยมันร้อนก็อย่างนี้แหละน่ะ
ตื่นมาล้างหน้า เข้าห้องน้ำ ทำงาน ทำงาน
____________________________________

เอ๊ะ 7 โมงแล้วอาบน้ำทำงาน ๆ ๆ  ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ 
แต่เรื่องที่ไม่ได้คาดคิดก็เกิดขึ้น

เจ๊ : ขึ้นไปบอก......ว่าเดี่ยวอีก 2 เดือนจะย้ายออกเอง แนนด้วย ยายด้วย
เรา : .....................
เจ๊ : มันไล่ให้ออกไป

เป็นอะไรที่อึ้ง
สาเหตุบอกประโยคนั้นมันก็มาจากแค่ความคิดเห็นไม่ตรงกัน
ชอบหาจุดผิดของกันและกัน
แค่นั้น
อีกคนจะเอาอีกอย่าง อีกคนจะเอาอีกอย่าง
คนที่สามารถพูดได้ไม่พูด
คนที่ไม่สามารถพูดอะไรได้อยากจะพูด
 ______________________________________

ไม่เข้าใจใรความคิดของคุณจริง ๆ ๆ
กับแค่เรื่องเล็ก ๆ ทำไมต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ด้วย
ของในร้านหมดทำไง ก็หาวิธีแก้ซิ
อืม ลุง ๆ ๆ ไปเอาของร้าน....ให้หน่อย
แค่นั้นจบ......คนเราไ่ม่มีใครรู้หรอกว่าของที่สั่งมาน่ะ
จะขายดีแค่ไหน
หรือว่าวันนั้นอาจจะขายไม่ได้เลย
เราคาดการณ์ล่วงหน้าไม่ได้หรอก
 ______________________________________

ตอนนี้อยากหาใครสักคนคุยด้วยจัง
พอมานั่งพิมพ์ก็อยากจะร้องไห้
ต่อไปเราจะเป็นอย่างไงน่ะ
จะได้ทำงานต่อไหม
จะต้องไปอยู่ไหน
ไอ้ตัวเล็กล่ะ จะอยู่กับใคร
แล้วที่บ้านต่อไปจะไปทำอะไร
ที่ทำงานจะไกลจากที่อยู่ไหม
เราล่ะจะมาทำงานอย่างไร
แล้วค่ายายายล่ะจะเอาจากไหนต่อ
ค่าเช่าจะทำอย่างไง
ค่าเรียนไอ้ตัวเล็กล่ะ

โครงการทุกโครงการที่คิดไว้
ณ ตอนนี้ขอเก็บไว้ก่อน 
พับไว้เลย
เอาไว้แค่เงินสด
เพราะทุกอย่างมีค่าใช้จ่าย
ถ้าวันใดวันหนึ่งมันลุกขึ้นมาไล่เลย
ณ ตอนนั้น เราจะทำอย่างไง

คิด ซิ คิด!!!!!
 ______________________________________

เมื่อคืนเจ๊ถามว่า ตอนนี้เคยคิดอยากไปอยู่บ้านนอกไม
อยากบอกว่าบางครั้งก็คิด
เพราะเราเรียนจบแล้ว
ทำงานแล้ว
แต่ยังต้องอยู่ที่บ้าน
มีคนคอยโทรตามเมื่อกลับช้า
ต้องคอยรับผิดชอบอะไรก็ไม่รู้
ตอนนี้เราอายุเท่าไหรเหรอ
ทำไมต้องมาทำอะไรเยอะแยะอย่างนี้
รู้ว่าตัวเองน่ะ นิสัยไม่ค่อยดีหรอก
แต่อย่างน้อยก็ไม่ติดยาน่ะ ไม่เกเร ไม่ฆ่าใครตายด้วย
 ______________________________________